مروری بر کلیپ «باران قلب‌های گمشده» بر اساس شعری از منیرو روانی‌پور، با نقاشی هایی از رزیتا معینی شیرازی و موسیقی رهام بهمنش
رزیتا معینی شیرازی – ونکوور
«باران قلب‌های گمشده» بر اساس شعری از منیرو روانی‌پور، نویسندهٔ بنام ساکن آمریکا، نام کلیپی است که سال گذشته حوالی سالگرد سقوط پرواز ۷۵۲ ساختم.
مراحل شکل‌گیری این کلیپ سه قسمت دارد و ناروشن بودن/ماندن علت قتلِ‌عام ۱۷۶ مسافر پرواز ۷۵۲ هواپیمای اوکراینی را به چالش می‌کشد.
قسمت اول
مجموعه‌تصاویری که از شلیک موشک و انفجار هواپیما در شبکه‌های مجازی پخش شد، جمع‌آوری و ادیت شده است.
قسمت دوم
آکواریومی پر از آب با یک جفت ماهی سرخ روبروی آینه‌ای بزرگ، که به پهنای کامل یک دیوار روی آن نصب شده، قرار گرفته است. ویدیو آماده‌شده به‌جای آنکه بر روی صفحهٔ سفید پخش شود، از شیشهٔ پرآب (آکواریوم) و آینه رد شده و نهایتاً بر دیوار مجاور منعکس و پخش شده است. مگر نه اینکه شیشه و آب و آینه شفاف‌اند و تصاویر باید واضح و روشن دیده شوند؟ اما اینجا تصاویر کاملاً انتزاعی و ناروشن‌اند. ویدیو خبر واقعه‌ای حقیقی را نشان می دهد، اما خالی از وضوح و حقیقت است.
قسمت سوم
از تصاویر به‌وجودآمده بر دیوار مجاور، مجدداً فیلمبرداری شده است که اشاره به فیلترشدن حقیقت دارد. فیلم مجدداً ادیت شده و شعر و موسیقی بر رویش گذاشته شده است.
طرح اولیهٔ این چیدمان قرار بود این‌طور باشد که وقتی مخاطبان در محیط گالری قدم می‌زنند و از فضای بین آکواریوم و دیواری که ویدیو بر روی آن پخش می‌شد رد می‌شوند، تصاویر لاشهٔ هواپیما و انفجارها و حرکت ماهی‌ها را بر روی بدن خود ببینند و هم‌زمان انعکاس مرگ و زندگی در فضا حس بشود. متأسفانه همه‌گیری کووید این امکان را از ما گرفت، اما از آنجایی که نباید تسلیم شد، من این ویدیو کلیپ را به‌عنوان نمونهٔ کوچکی از چیدمانی که قرار بود در تورنتو اجرا شود، ساختم تا فراموش نکنم. زیرا «ما دادخواه‌ایم.»
در آخر از منیرو روانی‌پور عزیزم به‌خاطر شعر ژرف و خوانش بسیار پر احساسش و رهام بهمنش برای موسیقی مناسب و زیبا که سخاوتمندانه در اختیار من گذاشتند، تشکر می‌کنم.
تصاویر ثابتی (still motion) از ویدیو کلیپ «باران قلب‌های گمشده» را در کنار این یادداشت تقدیمتان می‌کنم.
